หลายประเทศที่รายล้อมประเทศไทยต่างตั้งบ่อนคาสิโนไปทั่วจนเป็นอีกหนึ่งช่องทางที่สร้างรายได้เข้ารัฐเข้าประเทศเหล่านั้นปีละมหาศาล ซึ่งเม็ดเงินส่วนใหญ่ส่วนหนึ่งก็มาจากคนไทยที่ชื่นชอบการพนันเป็นชีวิตจิตใจรวมอยู่ด้วย ในเขมรเฉพาะบ่อนคาสิโนที่ตอบสนองนักเล่นก็ปาเข้าไปเป็นสิบๆแห่ง ในลาวตามแถบตะเข็บชายแดนไทยก็ไม่น้อยหน้า และในมาเก๊า สิงคโปร์ยิ่งเป็นเมืองทองแห่งเงินตราที่หมุนเวียนมากมายมหาศาลทั้งวันทั้งคืน จนบางครั้งคนบางกลุ่มอาจจะคิดว่าทำไมเมืองไทยไม่คิดจะมีคาสิโนเป็นของตัวเองบ้าง
จะมั่งคั่งได้อย่างไร ในเมื่อคาสิโนในไทยยังไม่เกิดขึ้นจริง
ซึ่งจริงๆแล้วถ้าใครได้ติดตามข่าวสารบ้านเมืองตั้งแต่ในอดีตมาจนถึงปัจจุบัน ก็พอจะทราบอยู่บ้างว่าประเทศไทยของเราเคยมีหลายครั้งที่เกือบจะได้มีการอนุญาติให้ก่อตั้งบ่อนคาสิโนขึ้นอย่างจริงๆจังๆ แต่สุดท้ายโครงการที่ได้คิดวางแผนเอาไว้ของใครหลายๆคนก็ต้องจบสิ้นไป
เพราะทุกครั้งที่เกิดแนวคิดในการก่อตั้งบ่อนคาสิโนถูกกฎหมายในประเทศไทย จะกลายเป็นเรื่องถกเถียงหรือวิพากษ์วิจารณ์ของฝ่ายสนับสนุนและฝ่ายต้านโดยตลอด โดยที่ฝ่ายเห็นด้วยกับแนวคิดก็จะมองว่าเป็นโอกาสทองในการสร้างรายได้เข้าประเทศ เพราะแม้จะไม่มีบ่อนคาสิโนในไทยแต่นักเสี่ยงโชคก็หอบเงินข้ามประเทศเพื่อเดินทางไปเล่นได้อยู่ดี
ในขณะที่ฝ่ายคัดค้านก็หยิบยกประเด็นปัญหาสังคมและอาชญากรรมที่อาจจะเกิดขึ้นตามมาด้วย โดยเฉพาะปัญหาเยาวชนและปัญหาการฟอกเงินที่อาจจะได้ไม่คุ้มเสียประกอบกับเรื่องไม่พร้อมของคนไทยในการปฏิบัติตามกฎระเบียบของสังคม
โดยข้อถกเถียงส่วนใหญ่เกิดจากทัศนคติหรือมุมมองจากส่วนบุคคล จึงทำให้สังคมขาดการศึกษาวิจัยถึงผลได้ผลเสียของเรื่องนี้อย่างจริงจัง ซึ่งส่วนใหญ่จะมองคาสิโนในมิติบ่อนการพนัน แหล่งอบายมุข หรือสิ่งมอมเมาเยาวชน แต่ในความเป็นจริงอีกด้านหนึ่งไม่ใช่แบบนั้นเลย แต่มันหมายถึงศูนย์รวมบันเทิงอย่างครบครันเสียมากกว่า
ดังนั้นจึงไม่แปลกใจว่าทำไมคนบางกลุ่มที่สนับสนุนเรื่องนี้สุดท้ายถึงได้เงียบหายไป โดยไม่มีการหาข้อมูล ทำประชามติเหมือนในต่างประเทศใดๆทั้งสิ้นก็เพราะความคัดแย้งในสังคมไทยเราเอง และถ้าถามว่าความมั่งคั่งมันจะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ก็ไม่สามารถตอบแน่ชัดได้ เพราะมันยังไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรมให้เราหาคำตอบได้นั่นเอง